Podanie głosi, że święta ecylia pochodziła z bardzo szlachetnego i znakomitego rodu w Rzymie i że już jako dziecko obeznana była z tajemnicami wiary chrześcijańskiej, jako też, że gorliwie oddawała się modlitwie i pobożnemu czytaniu Ewangelii świętej.
Cecylia, mieszkanka Rzymu, ślubowała dziewictwo z miłości ku Chrystusowi i poniosła śmierć za wiarę.
W V wieku wzniesiono w Rzymie bazylikę ku jej czci. Św. Cecylia jest patronką muzyki kościelnej.
Cecylia jest jedną z najsłynniejszych męczennic Kościoła Rzymskiego.
Ciało św. Cecylii, w nienaruszonym stanie, w pozycji leżącej, lekko pochylone ku ziemi odkryto dopiero w 824 r. w katakumbach św. Kaliksta,
a następnie na polecenie papieża św. Paschalisa I złożono w bazylice jej poświęconej na Zatybrzu.
Rzeźba św. Cecylii autorstwa Stefano Maderno
w bazylice św. Cecylii w Rzymie (Trastevere)
Imię św. Cecylii wymieniane jest w Kanonie Rzymskim.
Jest patronką chórzystów, lutników, muzyków, organistów, zespołów wokalno-muzycznych.

Legenda bowiem głosi, że grała na organach.
Organy wodne były znane wówczas w Rzymie, ale były bardzo wielką rzadkością (otrzymał je np. cesarz Neron w darze ze Wschodu).
W ikonografii św. Cecylia przedstawiana jest jako orantka
(osoba modląca się na stojąco, ze wzniesionymi rękoma).
Późniejsze prezentacje ukazują ją
w tunice z palmą męczeńską w dłoni.
Czasami gra na organach.
Jej atrybutami są:
anioł,
instrumenty muzyczne – cytra, harfa, lutnia, organy,
płonąca lampka,
miecz,
lilja,
wieniec z białych i czerwonych róż – oznaczających jej niewinność i męczeństwo