„… nie pieniądze, bo nie chcę od nikogo ani grosza… Ani nie głoszę dla przyjemności, bo jaką przyjemność mogę czerpać z spędzania całego dnia, w zmęczeniu od wczesnego ranka do późnej nocy?… Muszę być w konfesjonale przez większą część poranka, całe popołudnie, a wieczorem zamiast odpoczywać, muszę głosić kazanie. … miesiącami i latami … Może pracuję dla honoru … nie, nie dla honoru też … Kaznodzieja jest narażony na wiele oszczerstw. Gdy jeden jest chwalony, przez drugiego jest źle rozumiany, traktowany tak, jak Żydzi traktowali Jezusa, który był oczerniany przez oszczerstwa na Jego osobę, Jego słowa i uczynki, zanim w końcu Go pojmali, ubiczowali i zabili najbardziej bolesnymi i haniebnymi środkami. Ale tak jak apostoł Paweł, nie lękam się żadnej z tych rzeczy, ponieważ cenię moją duszę bardziej niż moje ciało. Za wszelką cenę muszę pełnić służbę, którą otrzymałem od Boga Naszego Pana, która polega na głoszeniu Ewangelii… Nie mam na widoku żadnego ziemskiego celu, ale … aby Bóg był znany, kochany przez cały świat, i aby Mu służono …aby grzechy i wykroczenia przeciwko Niemu były jak najbardziej powstrzymywane … Inną rzeczą, która pobudza mnie do nieustannego głoszenia kazań, jest myśl o mnóstwie dusz, które wpadają w czeluści piekieł … które umierają w grzechu śmiertelnym, potępiony na wieki wieków… Widzę, jak wielu żyje w grzechu śmiertelnym, tak że nigdy nie upływa dzień bez zwiększania liczby ich nieprawości. Popełniają grzech tak łatwo, jak piją szklankę wody, po prostu dla zabawy lub dla śmiechu. Ci nieszczęśnicy sami biegną do piekła, ślepi jak nietoperze… Gdybyś zobaczył ślepca, który ma wpaść do dołu lub nad przepaścią, czy nie ostrzegłbyś go? Oto ja robię to samo i muszę, bo to jest mój obowiązek… Możesz mi powiedzieć, że grzesznicy mnie znieważą, że powinienem ich zostawić w spokoju… O nie, nie mogę ich porzucić. To moi drodzy bracia. Gdybyś miał ukochanego brata, który, chory i w stanach delirium, obrażałby cię wszystkimi gniewnymi słowami, jakie można sobie wyobrazić, czy porzuciłbyś go? Jestem pewien, że nie. Miałbyś dla niego jeszcze więcej współczucia, zrób wszystko, co w jego mocy dla jego szybkiego powrotu do zdrowia. Tak się czuję w stosunku do grzeszników. Te biedne dusze są w delirium i tym bardziej potrzebują naszej litości… Można powiedzieć, że grzesznik nie myśli o piekle, ani nawet w nie nie wierzy. Tym gorzej dla niego. Czy przypadkiem myślisz, że uniknie potępienia z powodu swojej niewiary? Prawda jest niezależna od wiary… Muszę ostrzec grzeszników i pokazać im przepaść, która prowadzi do nieugaszonych ogni piekielnych, bo na pewno tam pójdą, jeśli nie zmienią swoich dróg. Biada mi, gdybym ich nie głosił i nie ostrzegał, bo byłbym pociągnięty do odpowiedzialności za ich potępienie… Jakże często modlę się ze św. Katarzyną ze Sieny: „O mój Boże, daj mi miejsce u bram piekielnych , abym mógł zatrzymać tych, którzy tam wchodzą, mówiąc: Dokąd idziesz, nieszczęśliwy? Wracaj, wracaj! Zrób dobrą spowiedź. Uratuj swoją duszę. Nie przychodź tutaj, aby się zgubić na całą wieczność! Ponadto odważnie głosił: „Jedynym powodem, dla którego ginie społeczeństwo, jest to, że odmówiło słuchania słowa Kościoła, które jest słowem życia, słowem Bożym. Wszystkie plany zbawienia będą bezpłodne, jeśli wielkie słowo Kościoła katolickiego nie zostanie przywrócone w całej jego pełni”