Z okazji miesiąca października powinniśmy w sercach naszych obudzić żywą cześć i miłość dla Różańca Świętego.
Miesiąc Październik w Polsce to jakby drugi Maj. Podobnie jak w Maju — tak i w tym miesiącu wszyscy wierni czciciele Bogarodzicy zbierają się w kościele, w domu, lub pod figurą przydrożną i wspólnie odprawiają tak zwane „Nabożeństwo Październikowe‘’, czyli Różańcowe.
W miesiącu Październiku cały świat katolicki bierze do ręki ze czcią paciorki Różańcowe i na nich odmawia modlitwy różańcowe — najmilsze ze wszystkich modlitw dla Matki Bożej.
Tak jest!
Różaniec Jest najmilszą modlitwą dla Matki Bożej.
Matka Boża objawiła to nie tylko św. Dominikowi, ale i w ciągu wieków, a zwłaszcza w ostatnich objawieniach swoich, kiedy to ukazywała się czy to w Lourdes — we Francji, czy w Gietrzwałdzie — na Warmii, czy w Fatimie — w Portugalii, czy wreszcie przed paru miesiącami w Belgii w Beauraing — wszędzie ukazywała się z Różańcem w ręku i kazała odmawiać Różaniec.
Najśw. Maryja Panna w tych objawieniach swoich najbardziej zaleciła i rozbudziła między wiernymi Nabożeństwo Różańcowe, nawołując wiernych do Różańca św.
To też Papież Leon XIII do samej śmierci swej nawoływał całe ludy Katolickie do Różańca i zalecał go: duchowieństwu, diecezjom, parafiom, rodzinom chrześcijańskim i pojedynczym osobom, przemawiając do wszystkich, aby Różaniec odmawiali w Kościołach, w do* mach, w podróży, a nawet podczas spaceru.
Dla większej zachęty do Różańca Papież ten nakazał umieścić w Litanij Loretańskiej wezwanie: „Królowo Różańca św.” i miesiąc Październik przeznaczył na publiczne odmawianie Różańca we wszystkich Kościołach całego świata.
Dlaczego Najświętsza Panna najbardziej upodobała sobie Różaniec?
Oto dlatego, że składa się on z najpiękniejszych i najczcigodniejszych modlitw: z Modlitwy Pańskiej, czyli „Ojcze nasz” której nas nauczył sam Pan Jezus, z „Wierzę w Boga”, modlitwy ułożonej przez Apostołów, a w której są streszczone wszystkie główne prawdy naszej wiary świętej i z Pozdrowienia Anielskiego, czyli „Zdrowaś Maryja”, które przyniósł Maryi Anioł z nieba, a które zawsze przypominać Jej będzie niewysłowioną Tajemnicę Wcielenia Syna Bożego i niezmierną godność Matki Zbawiciela świata.
Odmawiając pobożnie Różaniec — z tych boskich modlitw — za każdym razem posyłamy z ziemi do nieba jakby przepiękny wianek z róż duchowych uwity.
A Maryja tak wdzięcznie od nas ten wianek różany przyjmuje, iż prośby nasze wysłuchuje i zsyła laski Boże o które Ją w Różańcu prosimy.
Różaniec jest najskuteczniejszą modlitwą.
Tysiączne mamy na to dowody, że Różaniec wyjednywał chorym zdrowie, strapionym pociechę, ginącym ratunek, umierającym laskę Sakramentów świętych, a często i nawrócenie-
Zaiste, jak zbawienny jest wpływ Różańca na życie każdego człowieka, Każdej rodziny i wreszcie na rozwój całych narodów!
Czym jest wilgoć w powietrzu i ziemi dla wzrostu roślin i drzew, tym cichy wpływ Różańca na dzieje Kościoła i na dzieje państw.
Gdy — dawniej Różaniec św. był odmawiany pobożnie i gorliwie, a babki i prababki nasze miały zwyczaj codziennie wieczorem z dziatwą i domownikami Różaniec wspólnie odmawiać — wiara była silniejszą, miłość Boża gorętszą i życie całe daleko moralniejsze, uczciwsze niż dzisiaj, gdy w wielu domach modlitwy tej zaniechano.
Inny był duch w narodzie. Wrogowie nasi nie mogli wydrzeć z serc Wiary, choć bardzo się o to starali.
Nie tak, jak dziś, gdy tylu słabych w wierze odrywa się od Kościoła św. i schodzi na manowce różnych sekt heretyckich (jak sekty Vaticanum 2 -Novus Ordo – fałszywego kościoła zbójeckiego soboru watykańskiego II), które tak obficie na ziemi naszej się rozrosły, albo zaniedbują się zupełnie w religii i zgorszenie w koło siebie szerzą.
Jeśli więc chcemy, aby wróciły szczęśliwsze i pomyślniejsze czasy na miejsce dzisiejszej biedy i zamieszania, wróćmy i my do starego a tak miłego zwyczaju odmawiania wspólnie Różańca św., prosząc w niem Królowę naszą Maryję o pomoc i radę.
Różaniec jest skarbnicą skarbów.
W Różańcu musi być coś bardzo wielkiego, kiedy we wszystkich stanach tak wielkie mnóstwo znalazł zwolenników, z których wielu za żadne skarby świata Różańca by się nie pozbyło.
To też nic dziwnego, że tak wielu Papieży obdarzało Różaniec odpustami i przywilejami.
Wszyscy ci Papieże, a z niemi niezliczone mnóstwo biskupów i kapłanów należało do Różańca św.
Wszyscy święci i ludzie prawdziwie wielcy Różaniec szczególnie ukochali.
Tacy wielcy ludzie świeccy jak słynny astronom Keppler, jak wiekopomny muzyk Heiden, jak sławny wódz z pod Lepanto — austriacki Don Juan, jak Karol V, jak król polski — Stefan Batory, Jan Sobieski, królowa — Jadwiga i tylu innych — odmawiali Różaniec.
I w czasach dzisiejszych łatwo zauważyć możemy, iż każda dusza, Boga kochająca, chętnie Różaniec św- — zwłaszcza w ważniejszych chwilach—odmawia. General Haller jako naczelny wódz armii ochotniczej przed rozpoczęciem decydującej bitwy z bolszewikami w r. 1920 pod Warszawą podczas Mszy św. klęcząc odmawiał Różaniec św. Odmawia go on i teraz.
Papież Pius XI chcąc wskazać Polsce prawdziwą drogę, na ręce p. marszałka Piłsudskiego przed niedawnym czasem przysłał — jako najdroższy osobisty upominek — Różaniec św. Oby tylko ten Różaniec był odmawiany! Gdyby w całej Polsce Różaniec był w poszanowaniu nie tylko wśród ludu, ale i u góry — wśród tych którzy władzę dzierżą — o, jakżeby w Polsce wszystko, wszystko było inaczej… I nie byłoby takiego kryzysu w Polsce, na jaki dziś, niestety, patrzymy.
Oto, jak o Różańcu mówili wielcy ludzie:
Papież Leon X nazywa Różaniec„nabożeństwem, postanowionym przeciw niebezpieczeństwom, grożącym światu”.
Urban IV nazywa go „nabożeństwem, przynoszącym codziennie niezliczone pożytki ludowi chrześcijańskiemu”.
Adrian VI nazywa go „nabożeństwem, zwyciężającym szatana”.
Julian III — „ozdobą Kościoła”.
Grzegorz XIV i Urban VIII — mówią jako o „najpożyteczniejszym nabożeństwie do wytępienia grzechów, do odzyskania utraconej łaski i przymnożenia liczby najgorliwszych chrześcijan* .
Klemens VIII nazywa Różaniec — „zbawieniem wiernych”.
Paweł V — „skarbem łask„.
Pius IX — „Różaniec jest streszczeniem Ewangelii”.
Tenże Papież mówi ..Jeżeli pragniecie, aby spokój panował w waszych sercach i w rodzinach i w Ojczyźnie, odmawiajcie codziennie Różaniec”.
Papież Leon XIII powiada — „Różaniec i dziś przyczynić się może wielce do złagodzenia utrapień doby obecnej„.
Pius IX — „Dzieci, dopomagajcie mi zwalczać zło, grożące Kościołowi i społeczeństwu, ale nie mieczem, lecz… Różańcem. Różaniec bowiem, który jest małą Ewangelią, sprowadza na tych, którzy go pilnie odmawiają, pokój obiecany w Ewangelii.
Ks, Biskup Pelczar mówi: „Różaniec jest to księga Maryi, w której się zawiera w streszczeniu wszystko, co Mądrość Boża wymyśliła najdoskonalszego, a miłość Boża wykonała najlepszego.
Różaniec jest to Psałterz Maryi, w którym 150 „Zdrowaś” zastępuje 150 psalmów Dawida”.
Różaniec jest Arką duchową o 15 strunach, z których jedne odzywają się radością, inne boleścią, inne triumfem, a których dźwięk rozwesela serce znękane.
Różaniec jest łańcuchem o 15 ogniwach, do których dusze nasze przyczepiamy; kiedyś ręka Maryi pociągnie ten łańcuch i podźwignie nim na wzgórze niebieskie wszystkich, którzy się go silnie trzymają.
Sama Najśw. Maryja Panna w objawieniu św. Dominikowi tak powiedziała: „Kto się mnie poleca przez Różaniec, nie zginie.
Ten, kto będzie odmawiał pobożnie Mój Różaniec, rozmyślając jego Tajemnice, nie umrze złą śmiercią. Grzesznik nawróci się, Sprawiedliwy wytrwa w łasce; a w każdym razie będzie przyjęły do żywota wiecznego”.
Wszystkie te piękne słowa i myśli o Różańcu zapamiętajmy sobie i w sercu je często rozważajmy.
Bracia i Siostry! zwłaszcza w tym miesiącu Królowej Różańca św. nie tylko codziennie sami przede wszystkim bierzmy udział w nabożeństwie Różańcowym ale starajmy się rozszerzać jak najwięcej Różaniec św. Otaczajmy czcią Bractwo Różańcowe
Jeśli gdzie są jeszcze tacy, którzy nic należą do Kółek Żywego Różańca, postarajmy się oto, aby ich do tego Dzieła Bożego nakłonić.
Wielką zasługę przed Bogiem będzie miał każdy, kto utworzy choć I Różę, czyli Kółko Z. R.
Pamiętajmy, że przez rozszerzanie Różańca przyczyniamy się do powiększania szeregów Armii Chrystusowej, która stoczy zwycięski bój o panowanie Chrystusa — Króla na ziemi.
Przeciwko zorganizowanej Armii Antychrysta, my Rycerze Maryi, mamy przeciwstawić potężną Armię Chrystusową.
NR. 10 PAŹDZIERNIK 1933 ROKU
